Kontrola mięsa
Inspektorzy sprawdzili 168 sklepów i hurtowni w całej Polsce,
kwestionując produkty sprzedawane w 70 (41,7 proc.). Placówki zostały
wylosowane lub wytypowane na podstawie negatywnych wyników z poprzednich
kontroli. Zastrzeżenia wzbudziło 218 partii mięsa (22,7 proc.) na 962
skontrolowane przez IH. Najczęściej mięso było błędnie oznakowane.
Nieprawidłowości
Wiele produktów zawierało składniki, których nie powinny mieć. Badania
laboratoryjne wykazały, że np. że: mięso wieprzowe garmażeryjne zawierało 60
proc. indyka, a tatar lub hamburger wołowy – wieprzowinę.
Ponadto, etykiety mrożonych kiełbasek jagnięcych informowały, że producent
dodał do nich konserwant E-250, czyli azotyn sodu, choć może się on znaleźć
tylko w kiełbasie surowej białej, kiełbasie surowej metce, tatarze wołowym
i golonce peklowanej. W kiełbasie białej znalazły się substancje
dodatkowe: E-621 - wzmacniacz smaku i E-551 i E-535 - substancje
przeciwzbrylające, których nie można dodawać do białej kiełbasy.
Zgodnie z prawem, lista
dodatków do surowych wyrobów mięsnych jest
bardzo ograniczona w stosunku do listy substancji dodatkowych dozwolonych
do przetworów mięsnych,
np. wędlin.
Ponadto, zdarzyło się, że opakowanie mięsa wieprzowego nie zawierało
obowiązkowej informacji o kraju lub miejscu pochodzenia mięsa. Producenci
używają też znaków graficznych „Produkt polski”, jednak niezgodnie z wzorem określonym
w przepisach.
Kary
Inspektorzy Inspekcji Handlowej wydali 38 decyzji: o zafałszowaniu
lub niewłaściwej jakości (33 decyzje) i o wycofaniu przeterminowanego
mięsa (5). Łączne kary to prawie 30 tys. zł.
Jeżeli masz wątpliwości do oznakowania lub jakości mięsa, skontaktuj się
z Inspekcją Handlową.
Porady dla konsumentów
W sklepach znajdziemy:
- „świeże mięso” – czyli mięso, które nie zostało poddane
żadnemu procesowi poza chłodzeniem, mrożeniem, w tym mięso pakowane
próżniowo. Nie może zawierać przypraw i substancji dodatkowych.
- „surowe wyroby mięsne” oznaczają mięso, do którego
producent dodał środki spożywcze, przyprawy lub substancje dodatkowe, lub które
poddano procesowi niewystarczającemu do modyfikacji struktury mięsa (np. nie
poddano parzeniu, gotowaniu).
Jakie informacje znajdziemy na mięsie pakowanym i sprzedawanym luzem,
na wagę?
Surowe mięso paczkowane –
obowiązkowe informacje:
- nazwa,
- miejsce chowu, miejsce uboju i kod partii
identyfikujący mięso,
- w przypadku mięsa mielonego: nazwa „mięso ...”
i nazwa/y gatunku zwierzęcia z których pochodzi, „zawartość
procentowa tłuszczu poniżej...” oraz „stosunek kolagenu do białka poniżej ...”,
- termin przydatności do spożycia,
- ilość netto,
- warunki przechowywania,
- nazwa i adres podmiotu odpowiedzialnego na
produkt,
- data zamrożenia.
Paczkowane surowe wyroby
mięsne – obowiązkowe informacje:
- nazwa,
- wykaz składników,
- informacja o dodanej wodzie, jeżeli jest jej więcej
niż 5 proc. masy produktu,
- ilość netto,
- termin przydatności do spożycia,
- warunki przechowywania,
- nazwa i adres podmiotu odpowiedzialnego na
produkt,
- data zamrożenia.
Produkt polski –
oznakowanie dobrowolne. Producenci mogą je umieszczać na produktach, do których
produkcji użyli składników z Polski (np. będzie nim mięso ze zwierząt
urodzonych, chowanych i ubitych w naszym kraju). Przepisy określają,
jak musi wyglądać znak graficzny „Produkt polski”.
Surowe mięso kupowane na
wagę, luzem: sprzedawca na wywieszce musi podać jedynie nazwę
mięsa i jego producenta, a dla surowych wyrobów mięsnych dodatkowo
wykaz składników.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz