Historia Średniej Szkoły Zawodowej Żeńskiej (4)

Uczennice z drugiego kursu /VI 1929/.

W pierwszym dziesięcioleciu swego rozwoju była to trzyletnia średnia szkoła zawodowa, która prowadziła kształcenie zawodowe w dwu wydziałach: czapniczo-modniarskim i krawiecko-bieliźniarskim. Przyjmowano do niej kandydatki po ukończeniu piątej klasy szkoły powszechnej. Takie ukierunkowanie kształcenia zawodowego było w pewnym stopniu narzucone szkole przez MWRiOP, które decydowało o jej zorganizowaniu na terenie Suchedniowa. Z uwagi na powyższe różniła się ona nieco rodzajem szkolenia zawodowego od pozostałych szkół, prowadzonych przez zgromadzenie. Warto jeszcze zaznaczyć, że w dwudziestoleciu międzywojennym była jedną z trzech średnich szkół zawodowych na terenie kraju, które prowadziły wydział modniarsko-czapniczy.

Szkoły zawodowe prowadzone przez siostry, z wyjątkiem gospodarczych, dawały młodzieży

Uczennice z drugiego kursu /1929/.

pełne kwalifikacje zawodowe z tytułem czeladnika. Ich ukończenie upoważniało absolwentki do podjęcia pracy, otwarcia własnego warsztatu rzemieślniczego i było podstawą do dalszego kształcenia zawodowego. Mimo, że szkoły utrzymywane były wyłącznie z opłat uczennic i ze sporadycznych dotacji władz oświatowych, nie miały jednakże charakteru elitarnego i dzięki temu umożliwiły one kształcenie się młodzieży z warstw najuboższych. W Suchedniowie przeważały kandydatki z rodzin chłopskich.