Po wycofania wojska znów zastrajkowała część załogi fabryki Starkego i domagała się
zrealizowania żądań ośmiogodzinnego dnia roboczego i 50 proc. podwyżki płac.
Członkowie miejscowych organizacji partyjnych SDKPiL oraz PPS przekonywali
łamistrajków (gdyż i tacy tym razem znaleźli się), że jedynie solidarnym
wystąpieniem całej załogi można wywalczyć poprawę bytu materialnego wszystkich
robotników.
15 września 1905 roku Adam Pasek wzywał wychodzących z
fabryki robotników, aby solidaryzowali się ze strajkującymi i przystąpili do
walki o wspólne cele. Następnie przesłuchiwani w tej sprawie przez naczelnika
straży powiatowej w Kielcach, rotmistrza Juchnowskiego, dwaj łamistrajkowie –
Franciszek Z. z Suchedniowa i Antoni D. z Łącznej, zeznali, że Pasek,
agitując na rzecz strajku, obiecywał robotnikom zasiłki pieniężne. Natomiast
zatrzymany Pasek stwierdził, że ani D., ani Z. nie zna i że z nimi
nigdy nie rozmawiał. Również żadnych zasiłków pieniężnych nikomu nie obiecywał,
gdyż nie pracując już od dawna, sam pieniędzy nie posiada. Dzięki temu
tłumaczeniu został on zwolniony z aresztu.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz