LEGENDA POLITECHNIKI ŚWIĘTOKRZYSKIEJ

Zdzisław Piasta w SOK "Kuźnica".

Doktor Zdzisław Piasta, matematyk, uczynny kolega, pracowity dydaktyk, świetny specjalista i naukowiec w dziedzinie statystyki, systemów wspomagania decyzji, optymalizacji statystycznej, analizie danych, a także wielu innych dziedzin; pogodny, dobry człowiek.

Zaczął pracę na Politechnice Świętokrzyskiej 45 lat temu, w 1974 roku, zaraz po studiach. Nigdy nie brał zwolnień lekarskich. Zdarzyło mu się zasłabnąć w niedzielę, 12 stycznia. Jeszcze w poniedziałek rozmawiałem z nim ok. 14.00 przez telefon. Byliśmy członkami grupy miłośników literatury, spotykającej się w Pałacyku Zielińskich. Po zapytaniu „Czy idziesz dzisiaj na spotkanie?” usłyszałem „Jestem na OIOMie, miałem zawał. Ale na egzamin ze statystyki 4 lutego na pewno przyjdę, do tej pory mnie wypuszczą”. Niestety, nie wypuścili…

Był zawsze pogodny i uśmiechnięty. Każdemu, kto go poprosił, pomagał w opracowaniu zagadnień związanych ze statystyką czy obróbką danych. Aktywny naukowo, autor wielu cennych publikacji, pomógł znacznie ponad stu obecnym doktorom, doktorom habilitowanym i profesorom zarówno w zrobieniu obliczeń czy analiz do monografii promujących (doktorskich, habilitacyjnych) jak i do publikacji, przedstawianych w wielu renomowanych czasopismach i na wielu międzynarodowych konferencjach. Spędził pond rok w Kanadzie, ceniony za swoją fachowość i przystępność. W dziedzinie badań związanych ze statystyką czy optymalizacją zaliczał się do czołówki polskiej.

Kierownik Uniwersytetu otwartego na Politechnice Świętokrzyskiej wynajdywał wiele osób i tematów, które przyciągały słuchaczy. Organizował dla nich spotkania i wycieczki. Był duchem sprawczym wielu wydarzeń, które jednoczyły środowisko słuchaczy tego Uniwersytetu. Jednocześnie sam interesująco i wyczerpująco opowiadał o swoich podróżach i przygodach w różnych krajach świata. A zwiedził ich blisko setkę.

W luty tego roku wybierał się na Filipiny, na wyspę Palawan, gdzie jest resort turystyczny, założony i prowadzony przez naszego rodaka. Miał wykupiony bilet, zamówioną kwaterę. Czekały na niego cykady i szum fal Morza Południowochińskiego. Niestety, na tę wyspę, uważaną za rajską, już nie pojedzie. A potrafił nawet podczas semestru, przy ogromnej liczbie godzin dydaktycznych, wyrwać się na tydzień na Santorini, wylecieć na tydzień na Maltę czy pojechać na wycieczkę na Sardynię. Niespokojny duch, w najbardziej pozytywnym tego sformułowania znaczeniu, który oprócz wiedzy przekazywał studentom ważne myśli – że za niewielkie pieniądze można zwiedzać świat, że oprócz pracy ważny jest wypoczynek, że żeby coś w życiu docenić czy szanować trzeba mieć tło, wiedzę o czymś więcej niż tylko nauki pobierane w szkołach i pozyskane od „wujka Google”.

Był bohaterem wielu anegdot, zawsze sympatycznych. O egzaminie ustnym, który zaczął się popołudniu, a skończył następnego dnia rano; o wykładach przeplatanych opowieściami o podróżach i przygodach, o konsultacjach, które zamieniały się w dyskusje i rozmowy. Zawsze pogodny, zawsze chętny do pomocy.

Miał w tym semestrze potwornie dużo zajęć: cztery różne wykłady, sześć grup ćwiczeniowych, czternaście grup laboratoryjnych, zajęcia dla studentów zaocznych... Ale gdy zaczęły się seminaria „Modele równań strukturalnych”, uczestniczył w nich aktywnie po ośmiu godzinach zajęć … Wydawał się mieć niewyczerpany zasób sił, wiedzy i energii. Niestety, serce nie wytrzymało…

Odeszła legenda Politechniki. Odszedł ktoś powszechnie lubiany i ceniony. Odszedł Kolega, Przyjaciel, Nauczyciel, Wychowawca, Naukowiec, Twórca, Podróżnik. Odszedł DOBRY, POGODNY CZŁOWIEK…

Wspomnienie prof. Krzysztof Grysa

ps

Msza Święta Pogrzebowa w sobotę o godzinie 13.00 w kościele p.w. św. Andrzeja Apostoła, po której trumna zostanie złożona na cmentarzu parafialnym w Suchedniowie.