SUCHEDNIOWSKIE INWESTYCJE - SALA GIMNASTYCZNA W OSTOJOWIE

Choroba i przedwczesna śmierć ś.p. Roberta Obarskiego Dyrektora Samorządowej Szkoły Podstawowej wstrzymała budowę sali gimnastycznej w Ostojowie. Suchedniowska młodzież chętnie uprawiająca wiele dyscyplin sportowych, trenerzy i nauczyciele wychowania fizycznego z utęsknieniem czekali na ten obiekt. W połowie lat 90-tych w naszej Gminie funkcjonowały 4 szkoły podstawowe i filia SSP nr 1 w Michniowie. Samorządowa Szkoła Podstawowa nr 2 przy ul. Szarych Szeregów miała niewymiarową salę gimnastyczną, a Szkoła Podstawowa nr 1 przy ul. Ogrodowej miała zaledwie „namiastkę” takiej sali. Nawet Klub Sportowy „Orlicz” nie posiadał zaplecza sportowego pod dachem. Słowem w obszarze zaplecza sportowego mieliśmy „pustynię”. Natomiast młodzież z chęcią rozwijała swoje talenty sportowe i odnosiła świetne wyniki. Już wtedy badmintoniści odnosili sukcesy na arenach krajowych (medale mistrzostw Polski), a drużyna piłki nożnej utrzymywała się na czołowych miejscach w najwyższej klasie rozgrywkowej w województwie. Hala gimnastyczna dawała młodzieży, trenerom, nauczycielom nadzieję na poprawę warunków trenowania.

W czerwcu 1994 roku zastałam rozpoczętą budowę hali gimnastycznej w Ostojowie. Budynek był w stanie surowym. Wydawało się, że szybkie zakończenie inwestycji nie będzie trudne. Tymczasem, po szczegółowym rozpoznaniu stanu inwestycji okazało się, że poprzedni Zarząd MiG realizację tej inwestycji powierzył Społecznemu Komitetowi Budowy Hali Gimnastycznej przy Samorządowej Szkle Podstawowej w Ostojowie. Przewodniczącym Komitetu był pan Robert Obarski nauczyciel, harcerz, społecznik, dyrektor Szkoły w Ostojowie.

Przejęcie inwestycji bez udziału Przewodniczącego nie było proste. Rozpoczęliśmy od wykonania inwentaryzacji budowy i opracowania kosztorysu w celu oszacowania kosztu jej zakończenia. Tym pracom poświęciliśmy sporo czasu. W budżecie gminnym na rok 1994 nie było zabezpieczonych pieniędzy na kontynuowanie budowy. Aby realnie móc mówić o zakończeniu inwestycji, rozpoczęłam poszukiwanie wsparcia finansowego w warszawskich instytucjach. W tych rozmowach towarzyszyli mi działacze Klubu Sportowego „Orlicz”. Pracując nad budżetem na 1995 rok zaplanowaliśmy na ten cel kwotę na miarę naszych możliwości. Była grubo poniżej potrzeb. Ale dzięki uzyskanemu wsparciu finansowemu od Kuratora Oświaty, TOTOLOTKA i Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki uzyskaliśmy potrzebną sumę na sfinalizowanie budowy. Nasza hala była pierwszą w województwie inwestycją dofinansowaną przez UKFiT. Prezes Urzędu wsparł nasze zadanie kwotą w wysokości ok. 1/3 potrzeb, ale postawił przed nami ambitny warunek: „Hala musi być gotowa do końca roku. Inaczej pieniądze trzeba będzie zwrócić.” Przyjęliśmy postawione warunki. W październiku 1995 roku obiekt był już otynkowany w środku. Terminu dotrzymaliśmy. W grudniu w hali już odbywały się zajęcia sportowe.

Po przekazaniu młodzieży hali do użytku, przeszliśmy do modernizacji kotłowni w budynku szkoły.

Z poważaniem

Maria Zuba