NIESPODZIANKA... MROŻĄCA KREW W ŻYŁACH

W czerwcu 1994 roku Rada Miejska powierzyła mi pełnienie funkcji Burmistrza Suchedniowa. Pod koniec września w trakcie przygotowywania sprawozdania z wykonania Budżetu Gminy za okres III kwartałów tego roku, w dokumentach księgowych zauważyłam dużą kwotę, której nie mogłam znaleźć we wcześniejszych sprawozdaniach. Kwota wartością przekraczała roczny budżet naszej Gminy. Był to kredyt zaciągnięty przez Gminę Suchedniów kilka lat temu. Oczywiście w sprawozdaniu za III kwartały 1994r. już go wykazaliśmy. Niestety to za mało, należało go również zacząć spłacać.

Tylko jak? Jak można było zmierzyć się z tematem, przy biednym Budżecie Gminy Suchedniów?

Z tygodnia na tydzień rosło oczekiwanie Banku na spłatę kredytu. Dyrektorka banku nieubłaganie naciskała na jego spłatę i coraz mocniej dopominała się przystąpienia do jego spłaty, proponując zaledwie częściową redukcję odsetek. Gest piękny. Niestety tylko, jak go przyjąć, kiedy w kasie pusto?

Wojewoda, jako przedstawiciel rządu w terenie nie wykazywał chęci pomocy. Wsparcia od lokalnych parlamentarzystów nie udało się pozyskać. Czas uciekał, odsetki rosły. Dotarłam do podsekretarza stanu w Ministerstwie Finansów Elżbiety Chojny - Duch. Po kilku rzeczowych spotkaniach sprawa suchedniowskiego kredytu przedstawiona została na sejmowej komisji Finansów Publicznych, a następnie na sesji plenarnej Sejmu RP.

W efekcie tych działań pieniądze na spłatę kredytu w całości wraz z należnymi odsetkami rząd zabezpieczył w Budżecie Państwa. Spadł nam kamień z serca. Można było myśleć o poważnych inwestycjach.

„Nie wierzyłam, że Pani starania odniosą pozytywny skutek, że cokolwiek uda się załatwić. Przepraszam za ostry ton w naszych rozmowach”- powiedziała pani Dyrektor Banku, kiedy przyszła podziękować za jednorazową wpłatę dokonaną przez Ministerstwo Finansów na konto Banku kwoty z tytułu spłaty zaciągniętego przez Miasto i Gminę Suchedniów kredytu i naliczonych odsetek.

Z poważaniem

Maria Zuba