Twórczość Edmunda Fabiańskiego

Po Górą Baranowską mieszka emerytowany leśnik Edmund Fabiański, były nadleśniczy Nadleśnictwa Kozienice oraz dyrektor Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Radomiu. Mało jednak kto wie, że jest autorem wierszy, które były publikowane. Oto jeden z nich pt. Drogowskaz. - Zastanawiałem się jak zatytułować wiersz, w treści którego, strofy są pełne zadumy, tęsknoty, nostalgii. Doszedłem do wniosku, jak doniosłą rolę odgrywają w różnych dziedzinach aktywności ludzkiej, założenia zwane popularnie: wytycznymi, wskaźnikami czy drogowskazami. One właśnie określają kierunek działania, wyznaczają zadania, ustalają środki wiodące do urzeczywistnienia. Jeżdżąc samochodem, wiemy, że bez znaków drogowych, bez odpowiednich drogowskazów, nie jest w ogóle możliwy żaden zamierzony ruch. Byłoby to jedynie błądzenie po bezdrożach - wspomina Edmund Fabiański.
To nie młody wiek przeżywasz na nowo,
To dostojne przyszły już twe lata,
Czas kładzie się często cieniem,
Na dziwne ukryte ludzkie cierpienie.

Ile dręczących nocy masz nie przespanych?
Ile odeszło w zaświaty twych bliskich kochanych?
Ile czujesz jak dzień Twój, skraca pole widzenia,
I każdy jest inny nie do pogodzenia.

Wciąż pragniesz spokoju w tych chwilach dręczących,
Przywracać wspomnienia jak płomień gorący,
Dziś maj utkany kwieciem pieści twoje myśli
I wierzysz - daremnie - że wszystko na nowo się ziści?

Nie wrócą - niestety - młodości chwile,
I miłość nie wróci, choć miałeś jej tyle,
Pamiętaj nie zbaczaj z obranej raz drogi,
Tam w dali drogowskaz widnieje znajomy z napisem:

Tędy do "wieczności" podążają bogaci i ubogi
Złóż Bogu w darze wszystkie swe mądrości
I okaż skruchę za grzechy przeszłości
I pamiętaj, że to ostatnia twej wędrówki droga,
Do Ojca najlepszego, Wszechmocnego Boga.