Suchedniowska Rewia

Wzmianki o suchedniowskich teatrach pochodzą już z roku 1869, a więc z jakże tragicznego okresu dla naszego miasta. Przecież sześć lat wcześniej podczas Powstania Styczniowego Suchedniów został spalony, a już parę lat później nie tylko się odbudował, ale zaczął tętnić życiem artystycznym. Spektakle wystawiano w siedzibie Zarządu Górniczego.

Natomiast w latach trzydziestych ubiegłego stulecia teatr działał w Domu Strzelca. W repertuarze były sztuki patriotyczne i satyryczne oraz rewie. Jedna z nich, nosząca tytuł "Błękitny Expres z Hollywood" została wystawiona 11 sierpnia 1934 roku. Reżyseria, teksty i ewolucje zespołowe układu  były według Ireny Wentkowskiej.

Oto zachowane dwa teksty z tej rewii:

PARADA GWIAZD

Suchedniów, Suchedniów, dziś woła prasa cała,

Suchedniów, Suchedniów to Paryż jest bezmała.

Modne gwiazdy Europy dały sobie rendez-vous,

Kto z panów dziś pragnie mieć z nami interwiew?

To my, do Was zjechaliśmy.

Ścichł gwar i żar rozpali rewji czar.

Ta rewja, ta rewja – to import z Ameryki,

To szlagier, to przebój rozkoszny, słodki, dziki.

Każdy numer sukces wielki, eter, radjo niesie w świat.

Gwiazdorów i gwiazdy zobaczyć każdy rad.

Bonjour, to ja, mnie cały Paryż zna.

Morgen, Deutschland ist fur mich schones Land.

W Pradze mnie w diwadlo engagement wypadło.

Londyn, sława, złoto dał i brawa,

Z La Scali, z La Scali do Polski mnie porwali.

Expresem z Kijowa na deski Suchedniowa.

Jam ze Lwowa, bom morowa, tańce, piosenki me, ta joj!

Ja klejnot Warszawy, popatrzeć tylko chciej!

Od A do O jesteśmy comme il faut.

Ten szyk, ten dryg zachwyci was nie raz.

Suchedniów, Suchedniów na rewji dziś szaleje.

I kocha i tańczy, z szmoncesów też się śmieje.

Patrz, miejscowe matadory dziś nie pójdą chyba spać,

Ta rewja, ta rewja każdego musi brać.

PLAŻA W SUCHEDNIOWIE

Czy to nie jest komiczne,

Przykre, smutne, tragiczne,

Kobiet tu mnóstwo,

Mężczyzn ubóstwo,

A co z tego będzie, dobrze czy źle.

Plaża, rzeka i słońce,

Cudne, boskie, gorące,

Jego pieszczoty,

Męskie zaloty,

To byłby dla nas na ziemi tej raj.

Piękne stroje, piżamy,

Wszystko moderne mamy,

Lecz co nam z tego,

Gdy brak takiego,

Coby podziwiał i zapragnął nas.

Sędzia, rejent, aptekarz,

Funio, Wiktor i lekarz,

Tych wszystkich znamy,

Choć ich kochamy,

O innym marzę, o nim wciąż śnię.

Każdy z panów w bridża gra,

I na klubik chętkę ma,

Czy karta dobrze idzie, czy też nie,

Ten zaczyna nie na żart,

Znikać z domu wprost do kart,

Ten zaś w szlemiku widzi szczęście swe.

A my same na plaży,

Każdej chłopczyk się marzy,

Ta pragnie z kina

Mieć Valentina,

Ta w myślach szuka typu Clive Brucka.

Dość już naszej męczarni,

Przyszłe lato w Jastarni,

Spędzimy ładnie,

A jak wypadnie,

Powiemy dobrze nam było czy źle.

(info z pamiętnika Artura Wentkowskiego).